Daar zat ik dan, aan de keukentafel met een verse mok koffie. Mijn laptop stond open, de inbox puilde uit, en ergens in mijn hoofd had ik een lijst met taken die schreeuwden om aandacht. Als zzp’er ben ik gewend om veel dingen zelf te regelen: van acquisitie tot administratie, van klantgesprekken tot facturen. Maar het voelde alsof er iets over het hoofd werd gezien, alsof ik nog niet helemaal het overzicht had.
‘Welke zaken had ik nog niet op orde?’ vroeg ik mezelf af. Cybersecurity? Check, ik had een VPN en een goed wachtwoordbeleid. Privacy? Daar had ik laatst nog een mooie privacyverklaring voor opgesteld. Maar wat bleef er dan over?
Mijn gedachten dwaalden af naar contracten en algemene voorwaarden. Wanneer had ik daar eigenlijk voor het laatst naar gekeken? Wat als er een conflict met een klant zou ontstaan, of als iemand mijn werk niet zou betalen? Ik besefte dat ik geen standaardcontract had dat ik makkelijk kon gebruiken. Iedere keer opnieuw iets opstellen kostte tijd, en ik wist niet zeker of ik juridisch stevig stond.
‘Misschien moet ik ook eens nadenken over verzekeringen,’ dacht ik. Tot nu toe had ik geluk gehad – geen ongelukken, geen gestolen spullen. Maar wat als er een keer iets misgaat? Wat als mijn laptop kapot gaat, of erger nog, als ik zelf een tijdje niet kan werken? Ik had altijd gedacht dat ik die risico’s wel aankon, maar het idee begon me steeds meer te prikkelen: misschien was het tijd om een beroepsaansprakelijkheidsverzekering te overwegen, of een arbeidsongeschiktheidsverzekering.
En dan was er nog iets waar ik vaak aan voorbijging: mijn persoonlijke ontwikkeling. Ik stak al mijn energie in het werk zelf, maar wanneer had ik voor het laatst een training gevolgd, een seminar bezocht, of een netwerkbijeenkomst bijgewoond? ‘Als zzp’er ben ik mijn eigen belangrijkste investering,’ realiseerde ik me. ‘Ik kan niet blijven groeien als ondernemer als ik niet ook mezelf blijf ontwikkelen.’
Ik nam een slok koffie en glimlachte. Het was best wat, al die losse eindjes en overwegingen. Maar nu ik het zo op een rijtje had, voelde ik me minder overweldigd. Het waren geen problemen, het waren gewoon stappen die ik kon zetten. Eén voor één. En met elke stap voelde het alsof ik wat steviger in mijn zzp-schoenen stond.
